Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

τικ τακ



Τρωω σκέψεις,

αφοδεύω λέξεις.

Πίνω φαντασία

κατουράω τοξικά ¨πρέπει¨.

Νιώθω χορτασμένος, ζωντανός,

ρεύομαι θάνατο.

Στα όνειρα η αγάπη

κρύβεται πίσω απ΄ το φόβο.

Κυνηγώ το πριν

πίσω απ΄ το μετά.

Τρέχω γύρω από μια στάση,

ποντικάκι στη ρόδα μου.

Ήμουν καλό παιδί σήμερα

και ξύπνησα σκατόγερος.

Πέθανα πολλές φορές,

για να ξαναγεννηθώ άλλες τόσες.

Πρόλαβα όμως να γράψω αυτές τις αράδες,

πόσες φορές άραγε το έχω ξανακάνει;..

αυτιστικός κι αεικίνητος, σαν εκκρεμές

με μια μανιοκαταθλιπτική αυτοτιμωρία...

να ζω σ΄ ένα τικ,

να πεθαίνω στο τακ...

κι ύστερα... μπαμ...