Έπιασα πάτο, χειρολαβή σωτηρίας
το τελευταίο γράμμα, «Ο»μικρόν
και γύρω το άσπρο χάος του χαρτιού...
«0» μηδέν αριθμητικό ανάλογο
του δημιουργικού παραγώγου
με φόντο το μαύρο της ανυπαρξίας...
Zω σ΄ ένα ασπρόμαυρο διάστημα, εγκλωβισμένος σ’ ένα πηγάδι
που΄ χει το «0» μηδέν για πάτο και το «Ο»μικρόν ουρανό...
το «Ο»μικρόν γίνεται «Ο» μικρότερον και το
μηδέν στενεύει όσο ...δεν.
Mια βαθιά ανάσα, κλείνω τα μάτια,
αφήνω το σώμα να χαθεί σ΄ ένα «Ο» πολύ μικρό σαν όνειρο
και τη σκέψη σ΄ ένα μηδέν τόσο μεγάλο σαν «Ο» μέγα...
