Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

ΑΔΕΙΟΣ ΚΑΔΟΣ


Δον Ψυχώτης, σιτιστής κάδου, ιππότης των ξεχασμένων παραγράφων της ζωής και τιμητής της αγάπης για ανακύκλωση, πολέμιος και μαχητής των υποκριτών κριτών και αδερφών πολιτικομπουρδολόγων, υπερασπιστής των δικαιωμάτων του μικρόκοσμου, ορατών τε πάντων και αοράτων...σύμφωνα με τα τελευταία, τα αόρατα, μεγάλο μέρος του κάρματος του καθενός πάει χαμένο και μη αναστρέψιμο κάτω από την αναίσθητη σόλα, κολαστήριο για τις μικροσκοπικές υπάρξεις...μπορεί και ο κάδος μου να είναι μετεμψύχωση κάποιου εργατικού μυρμηγκιού ή κάποιου σκαθαριού που δεν έκανε καριέρα στην ποπ μουσική...γεγονός είναι ότι οι φτηνές καρέκλες κουζίνας από την Ερμού δεν διαφέρουν πολύ, κατά το άβολο, με τις επίσης φτηνές σέλες παντός τύπου αλόγων δε και παραλόγων...όσο κι αυτή η αποστολή.

Τ’ άστρα ανάψαν ένα ένα, φώτα αεροδιαδρόμου μου δείχνουν το δρόμο.
Με την ταχύτητα του αλόγου μου (χωρίς αναβάτη ασφαλώς, περισσότερο παρέα και στιλιστικό ανάλογο αποτελεί το στοιχείο αυτό.. αφού και η απουσία του Σάντσο και το κλαταρισμένο λάστιχο του ποδηλάτου συντελούν στο μοιραίο και κλασσικό αποτέλεσμα άνθρωπος άλογο και κοινωνιολογικά κουραφέξαλα καλά για ορεκτικά του κάδου.fox trot, Johnny bravo.over κρύωμα από τον αεροδιάδρομο) Με την αμελητέα ταχύτητα του αλόγου μου θα΄ ρθει η μέρα να με βρει στη μέση του πουθενά

...πρέπει να πάω πίσω...και τα νεκρά έντομα στη σόλα μου..! Αυτά δυστυχώς έπαψαν να αποτελούν τροφή για κάτι μεγαλύτερο και κατα συνέπεια το μεταφράζω στο πληρωτέο επί τη παραδώσει κάρμα, μια μπριζόλα λιγότερη..! θα το αντέξω...τρώγοντας κάτι μεταλλαγμένο και ποιοτικά ελεγμένο...εδώ έρχεται ο κάδος ανακύκλωσης για τα πλαστικά, αλλά φεύγει γιατί είναι αποστολή στις πετρελαϊκές αγορές, σύντομα στις οθόνες (μπορώ να πω πολλά αλλά ο κάδος είναι νηστικός και πρέπει να πάω να γράψω)..πίσω σελίδες, στις άβολες καρέκλες της κουζίνας...

θα χυθεί πολύ μελάνι στο όνομα, (προσοχή!) σίγουρα κανενός θεού ή διαβόλου που μ’ άφησαν σ΄ αυτήν την ερημιά με τους εικοσιτόσους ορίζοντες, άδειες γραμμές, κι ένα μολύβι να τους γεμίσω φρεσκοπλυμένες λέξεις από το βρώμικο πλυντήριο του μυαλού μου...για την ζωή που ζούμε ή αυτή που γράφουμε; Κι αν ότι γράφουμε μένει, είναι αυτό η αλήθεια;...σε ποια γραμμή, ποια κόλλα, πίσω από ποίο ψέμα;

Ποτέ δεν θα μάθω.. ίσως πάλι αν ξεφορτωθώ όλη αυτή τη λεκτική σαβούρα, ο κάδος να μου πει! Αυτός ξέρει.. σίγουρα περισσότερα από τον φορητό μου υπολογιστή! Ένας μικρός προσωπικός παντογνώστης...και πως θα καταλάβω τη γλώσσα του; Σε ποια συχνότητα;...κι όταν, αν φτάσει τελικά στο χαρτί με την αλήθεια...μπορεί η σοφία του κάδου να μου επιδείξει σε ποιο ψέμα ζω.. τι ξέρει ένας σοφός κάδος; Κι αν η σοφία ισοδυναμεί με την σιωπή του; Θα καταδικαστώ στα σκοτάδια ενώ θα έχω ξεμείνει με ένα ετοιμοθάνατο άλογο στη μέση του πουθενά , μέρα!

Ποιο είναι το οργανικό ισοδύναμο του κάδου σε σχέση με τη μεταθάνατο ζωή;..

Ίσως όταν κουραστώ να γράφω και να πολεμάω άγνωστα στοιχειά της πλήξης μου να βρεθώ ένα βηματάκι πιο κοντά στη σοφία, στη σιωπή της γνώσης...

Ίσως να μπορέσω να στέψω το κοντάρι τούτο με νίκες κατά των συμφορών μου!

Κι όση ώρα κονταροκτυπιέμαι με το ανείπωτο, ποιος θα ταΐζει τον λαίμαργο κάδο;

Ο Σάντσο μετά βίας το όνομα του μπορεί να γράψει κι αυτό χάρις στην φωτογραφική του μνήμη κατόπιν υπόδειξης, και σίγουρα είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε γνωστικά στοιχεία...θα χαζέψει ή θα καταστραφεί με τρόπο που μόνο ένας κάδος ξέρει, αλίμονο! Τόσα χρόνια σχέσης και τέλειας συμβίωσης, μπορεί να τιναχθούν στον αέρα μετά από μια τέτοια απερισκεψία.

Νομίζω ότι καλή λύση θα ήταν να δώσω στον Σάντσο ένα ολόκληρο ράφι κλασσικών λογοτεχνών, απαράδεκτες μεταφράσεις, απόκτημα με κουπόνια κωλοφυλλάδας, να τον ταΐζει, μπορεί να φτιάξει και το χρώμα του! μέσα σε όλα ίσως τα κακόφωνα τριξίματα του να γίνουν ινδικά τριμιτόνια παιγμένα με δοξάρι από μια ρατζαστάνικη ράουντα...ω! κάδε ! βάθρο της σοφίας κάθε φρονίμου και συνετού ιππότη...

Σαν κινηματογραφικό τρέιλερ ήρθε κι έφυγε το κακό με τον Δον να κονταρανεμίζεται σε μια κουζίνα 3μ.Χ4μ....και μετά σιωπή...τίποτα δεν ήταν ίδιο με πριν...οι άβολες καρέκλες από την Ερμού σε μια εξαιρετική στάση ισορροπίας με το τραπέζι, έργο πέντε bienalle αστέρων, τα μικροαντικείμενα εξοστρακισμένα από κάθε όριο και ο κάδος....γεμάτος γράμματα γνώσης και μυξομάντηλα μέσα στον μεγαλύτερο αδερφό, αυτόν της ανακύκλωσης! Ο σοφός αυτόχειρας!

Κι εγώ με τόσα ερωτηματικά στη μέση του πουθενά να αδειάζω τα απομεινάρια μιας ένδοξης μάχης στον κάδο του δρόμου...με ένα χαμόγελο, τίποτα δεν είχε χαθεί με τον άδικο χαμό του μικρού μου κάδου, στον αγώνα για την απόλυτη γνώση,

Εάν ο κάδος μου ήταν ένας μικρός προσωπικός υπολογιστής τότε αυτός ο γιγάντιος κάδος του δρόμου τι είναι;

ΑΠΟΣΤΟΛΗ!

ενός λεπτού σιγή για έναν μικρό μεταλλικό κάδο απορρημάτων...