Λέξεις που φτιάχνουν κουτιά να χωρέσουν αναστεναγμούς.
Όσο μεγάλα,.. πόσο μεγάλα!..
Λέξεις πινέλα να ζωγραφίζουν, να παίζουν, ν΄ αστειεύονται,
να κλέψουν ένα σου χαμόγελο κι ένα σου δάκρυ...
λέξεις πύργοι με τραπουλόχαρτα... όταν θ΄ ανοίξεις την πόρτα
θα σωριαστούν στο πάτωμα, αρκεί που είσαι εκεί, μαζί μου...
λέξεις να σου πω να το μετανιώσω...
λέξεις τόσο μικρές που ένας λυγμός τις σκορπά στο τίποτα.
Λέξεις τόσο μεγάλες που ξεχνάς την προηγούμενη, σα να μην υπήρξε ποτέ.
Λέξεις ν΄ αλλάζουμε σαν παιδιά που δείχνουν τις συλλογές τους το ένα στο άλλο,
αλλάζοντας ότι έχουν δεύτερη φορά...
λέξεις, ορνιθοσκαλίσματα, ανορθόγραφες μουτζούρες...
λέξεις, επαναλαμβανόμενες σα βρύση που δε σταματά να στάζει...
λέξεις που περιμένουν αντί για μένα μια απάντηση... από λέξεις...
εγώ κι εσύ ντυμένοι με λέξεις...
έρωτας κουτσός με λεκτικό δεκανίκι...
-μίλα μου τελειώνω..
λέξεις που δεν τελειώνουν... έρωτας στις λέξεις...
ζωή με λέξεις... εγώ, λέξεις...σκατά, βρωμάει η λέξη...
σε θέλω με λέξεις... εξάρτηση από τις λέξεις...
μάθε να μιλάς! Πρόσεχε πως μιλάς!...
¨κι η σιωπή χρυσός¨...
αφού μάθεις να μιλάς, πρέπει να μάθεις να σιωπείς...
παράλογος, λόγος...
-ούρλιαξε! Μη βρίζεις! Ούρλιαξε! Όχι με λέξεις!
Έκλεισαν τη φωνή, οι λέξεις...
Κι εσύ, πίσω από τις λέξεις, δυο μάτια και μια κραυγή,
άναρθρη σαν αυτή των πουλιών.. μόνο που δεν έχεις φτερά,
έχεις την εξυπνάδα να μην ξέρεις ποιος είσαι...
με μια λέξη... ΜΑΛΑΚΑΣ.
